Ik word er verdrietig van

 Hoe verder ik kom, hoe beter ik begrijp waarom ik mijn creativiteit kwijt ben.

Al die dingen die ik vind, stapels borduurwerken, tassen, halffabrikaten, die ik lang geleden gemaakt heb.

Die iedereen leuk vond, maar niemand interesse voor had.

Je kunt niet oneindig handwerkjes zonder doel blijven stapelen.

Ik word er verdrietig van.

Dat nekt je creativiteit.

Zie  je die stapel op foto 1?

In al die kratjes zitten lappen die weg mogen.

Die gebloemde dozen op foto 6 heb ik uit elkaar gehaald.

Er zat geen model meer in.

In het kader van afvalscheiding zijn ze gedeeld in karton, plastic en schone vodden.

Erachter ligt een stapel borduurwerken dat ook opzoek gaat naar een andere eigenaar.

De inhoud van de dozen heb ik uitgezocht.

Het is moeilijk afscheid nemen.

Er zit zoveel moois bij.

Tweederde mag nog blijven en heb ik overgeheveld naar vier kratten die ik afgelopen weken overhield.

Maar het bovenste krat op foto 1 plus de hele stapel erbovenop kwam er ook uit, en gaat dus weg, al weet ik nog niet hoe.

Terug naar de fotos:

Foto 2 deze geborduurde hartjes heb ik zowaar verkocht.

Ze krijgen eindelijk een bestemming en daar ben ik blij om.

Foto 3 Bert en Ernie, zo leuk ik heb er drie verschillende geborduurd ooit, met de bedoeling om ze in tassen te verwerken, maar ja die maak ik al jaren niet meer.

Ik kan er nog geen afscheid van nemen. 

Foto 4: grote tas vol kleine lapjes, staat oa op de weggeefhoek, maar ben ik nog niet kwijt.

Foto 5: 12 geborduurde sterrenbeelden, zo schattig, kan er geen afscheid van nemen.

En ondertussen is zak 5 al in de textielbak verdwenen en staat zak 6 ook alweer vol om daarin te gaan.

En staan er in totaal al 3 zakken met kleding klaar voor de kleding bank.

Miskopen, en dingen die ik al niet meer aangehad heb sinds ik hier woon.

Ik hoorde dat ze weinig grote maten krijgen, dus kan ik met gerust hard afscheid nemen.

De witte kasten staan ook te koop, en nog zo het eea, maar de verkoop gaat niet hard.

Wordt vervolgd

Het wordt nu toch wel zichtbaar

 De laatste kratten zijn uitgezocht.

Dat leverde nog wel verrassingen op.

Zo vond ik toch nog een hoop zelfgemaakte tassen.

Daar ga ik een doel voor zoeken.

Ik heb weer twee zakken met vodden weggebracht.

Een vijfde zak is zich alweer aan het vullen.

Voornamelijk kleding die ik ooit wilde vermaken, dus verknipt, maar inmiddels geen idee meer hoe of wat.

Het leverde me wel weer een hoop spelden op. 😉

Ik vond een vol krat met stropdassen, ooit verzameld om ook alweer tassen van te maken.

Ik heb ze allemaal de trap afgegooid, dat luchtte enorm op.

Er gaat zo een volle vuilniszak met stropdassen naar de kledingbak.

Ik heb een vierdeling voor lapjes gemaakt.

Wat ik wil houden

Wat ik wil verkopen

Een tas vult zich langzaam met kleine knutsellapjes die ook weg mogen

En een stapel wat grotere kleine lapjes.

De laatste drie groeien gestaag.

Er zijn deze week 4 grote en een middelmaat krat leeg.

Een zak met heel veel styropor hartjes staat te koop op marktplaats.

Waar nog diverse dingen op staan.

Die schattige babygarens gaan naar een museum.

De zak met kleding voor de kledingbank is vol.

Ook hier kan aan een tweede zak begonnen worden.

Dit kastje is leeg!

En het kastje ernaast inmiddels ook bijna.

Die gaan ook weg.

Opschrijven helpt echt.

Ook deze week dacht ik weer weinig gedaan te hebben.

En als ik het dan hier op een rijtje zet dan blijkt het toch weer veel.

Ingedachte houdend m'n beperkte gezondheid, drie keer in de week Fysifit en  korte pogingen om m'n tuin op orde te krijgen.

Logisch dat ik me extra moe voel en tussendoor veel uitrusten moet. 

Nog meer kratten uitzoeken

 

De twee kleinste maatjes kratten zijn nu allemaal doorzocht.

Ik ben nu met de grote kratten bezig.

Eea aan klein knutselspul is weer bij de wegdoedozen gestopt.

Als ik voldoende heb om van een bepaalde hobby een doos te vullen, dan gaat dat in één keer op MP.

Van de drie sets wollen borduurgaren heb ik nu 1 set verkocht.

Wat ik met de schattige, maar inmiddels allang verboden, 100% nylon babygaren aan moet weet ik nog niet goed.

Het is van rond 1960.

Zou er een museum zijn waar het nog uitgestald zou kunnen worden?

De blote clown staat op de weggeefhoek.

Waarom sleep ik dat ding al 30 jaar mee?

Ik hou niet eens van clowns.

Ik heb het grootste gedeelte van mijn tashandvaten op een speciale verkoopgroep voor tassenfournituren gezet.

Er is al belangstelling voor, dus dat gaat vast goed komen.

Ik vond in één krat een hele stapel ooit gekregen en vergeten zwarte shirts.

Vergeten omdat ze te kort of te klein waren.

Die gaan binnenkort naar de kledingbank.

Ik hoorde dat ze daar weinig grote maten kleding krijgen, terwijl daar wel behoefte aan is.

Ook vond ik in een krat nog enkele tassen die nooit afgemaakt zijn.

Dat ga ik dan toch nog maar eens doen.

1 tas zal nooit afkomen.

Dat was natuurlijk net een model dat ik goed kon gebruiken.

Gehaakt en vervilt.

Er moesten alleen nog hengsels aan.

Maar baal, baal, ook in een afgesloten krat kun je motten krijgen.

Meerdere gaten eruit gevreten.

Dus die mag ook weg.

Het krat was erg stuk, dus wordt bij de andere kapotte kratten en de kapotte was- en tuinmanden en de gebarsten parasolhouder in de tuin gezet zolang.

Ik heb nog geen idee hoe ik al dat plastic bij de stort moet krijgen.

Maar daar komt vast een oplossing voor als ik alles uitgezocht heb.

Vanmiddag ook eindelijk de kapotte slaapkamerstofzuiger naar de kringloop gebracht.

Daar wordt ie geassembleerd en waar mogelijk worden de materialen hergebruikt.

Kratten en kratjes

 Ooit, een eeuwigheid geleden, kocht ik een lading kratten en kratjes, allemaal doorzichtig met geel deksel, allemaal per maat stapelbaar, om mijn hobbymaterialen in op te bergen.

Dat werkte lang uitstekend.

Omdat ze hetzelfde waren bracht het rust in een onrustige hobbykamer. 

Ik wist toen ook precies wat ik had en waar het was.

Maar drie verhuizingen en tien hobbies verder was ik het zo langzamerhand toch wel kwijt.

Tijdens de eerste lockdown begon ik al eens met uitzoeken, dat verzandde op een gegeven moment weer in de lethargie van de situatie.

Maar ik had toch 5 dozen gevuld met overbodige materialen.

Daarvan staan er nog 3, moet ik bekennen.

De inhoud is te verscheiden om pakketten van te maken om te verkopen.

En alles los verkopen is me te zwaar.

Dus moet er eerst nog meer bij.

Maar indertijd hield ik al een aantal lege kratjes over.

Die bewaarde ik omdat ik wist dat van de grootste maat nogal wat beschadigd was.

Deze week heb ik besteed aan weer een deel uitzoeken.

Daar hield ik oa bovenstaande materialen aan over.

Die nu op mp of mb staan en waar zelfs al wat van verkocht is.

Ik hevelde materialen over naar kleinere kratjes.

En kon daardoor zelfs een grote voorraad katoenen garens, die nog los in zakken lag opbergen.

M'n vriend zaliger kocht die indertijd, heel enthousiast, om mij voor zijn eerste kleinkind aan het werk te zetten.

En zelf kocht ik toen ook nog een paar pakken in andere kleuren voor mezelf.

Maar de heldere levendige kleuren werden niet erg gewaardeerd door de kersverse moeder.

Achteraf heel begrijpelijk, wij hielden allebei van kleur, veel kleur en de babymode toen was grijs en zwart.

Ik mocht het houden om wat anders van te maken.

Dat gaat vast weer een sprei worden 😁😁😁.

Twee kapotte kratten zijn inmiddels leeg, dus kunnen weg.

Ik weet alleen nog niet hoe.

Ook deze week raakte ik op een gegeven moment in paniek van de hoeveelheid.

Ik heb gewoon echt te veel.

Dus liet ik het een paar dagen helemaal los.

En sommige kratjes, waar ik niet uit kom, sla ik deze ronde gewoon nog even over.

Het moet wel leuk blijven.

Toch verwacht ik binnenkort voldoende ruimte te hebben om eindelijk een plekje te hebben voor m'n keyboard.

Wordt vervolgd.

Een grote stap en heel even paniek.

 Het plan was om mijn veel te grote voorraad stoffen uit te gaan zoeken, maar na een paar dingen op de groep "quilt en patchwork alternatieve materialen" te koop gezet te hebben, liep ik tegen een grote doos kit-mohair aan die ik al jaren meezeul omdat het zo zonde is om weg te doen, maar waar ik nog steeds geen oplossing voor had.

Kit-mohair, was korte tijd hip.
Je kon er harige truien van breien die verschrikkelijk prikte.

Niemand wil daar meer truien mee breien, dus verkopen lukte niet.

Het was duur garen en dat gooi je ook niet in de kliko.

Ik was er al eens driehoekjes van aan het haken geweest ontdekte ik.

Maar het werd nu toch echt tijd dat er een oplossing voor kwam.

Dus vroeg ik Joke, die brede contacten in de textielkunst heeft of zij niet iets wist.

En diezelfde dag nog kwam ik via haar met Gea aan de andere kant van het land  in contact, die met  bloemen, die door allerlei mensen gemaakt zijn prachtige (wand)decoraties  maakt.

Die was gelijk enthousiast, de driehoekjes kon ze er ook bij gebruiken en zo verhuisde de doos, waar ik ook nog wat andere restanten en proefjes bij gooide, gisteren richting het zuiden des lands.

Ik voelde me zo blij toen ik de doos bij het postagentschap afleverde.

Ik kreeg de smaak te pakken en ruimde eindelijk, na vijf jaar, de spelletjes in een kast (hoera weer een doos minder). 

Zette verschillende dingen op de weggeefhoek.

De krabpaalpaal was snel weg, de blauwe ordners helaas nog niet.

Nam twee keer een zak vol mee naar de textielbak tegenover de fysio.

Vervolgens ging eindelijk weer eens verder met het uitzoeken van m'n hobbykratjes.

En toen sloeg opeens de paniek toe.

Ik wist gewoon even niet meer waar ik moest beginnen, hoe ik moest kiezen en besefte hoe verschrikkelijk veel, mooie materialen ik heb en hoe weinig ik nog doe.

Ik liet de boel de boel.

En de volgende dag besloot ik per soort te gaan uitzoeken.

En omdat ik toch al met garens bezig was, ging ik daar eerst mee verder.

Dat ligt op diverse plekken in huis en moest nodig weer eens soort bij soort gelegd.

Daarbij vond ik oa nog dik wollen garen dat fijn is om een lading nieuwe slofjes van te maken, want de vorige zijn bijna allemaal versleten.

Als ik het zo terug lees dan lijkt het of ik er vele uren insteek, maar dat is niet zo, daar heb ik de energie niet eens voor.

De meeste energie gaat nog steeds in revalideren zitten.

Maar zo zie je dat je ook met af en toe een uurtje al veel kunt bereiken.

Nb op marktplaats kun je me hier vinden.

Ik zet ook wel eens wat op facebook marketplace, of op onderwerp gerichte verkoopgroepen, zoals "art gerelateerde zaken".

En heel veel op de plaatselijke weggeefhoeken.