donderdag 30 maart 2023

Dat kan nog wel ergens onder


Het gaat met horten en stoten.
En dat mag van mij.
Elke stap is er ééntje.

Ik ben zo iemand die vind dat je kleren op moet dragen, voor je ze weg doet.
Zo had ik op een gegeven moment wel honderd T-Shirts in de kast, "die nog wel ergens onder" konden.
Vorig jaar vond ik al eens de moed om al die te korte zomer T-shirts weg te geven.
En nu vond ik dat ik toe was aan een volgende stap.




Deze week ben ik dus weer begonnen aan een rondje slaapkamer.
Zo vond ik oa een stapel shirts met lange mouwen die half katoen half Modal en nog een beetje lycra zijn.
Ik kwam er indertijd al gauw achter dat ik Modal niet prettig vind dragen.
Dus ze bleven nagenoeg nieuw in de kast liggen.
Nu gaan ze dan eindelijk in de verkoop.
Net als nog zo het eea dat nog prima is, maar gewoon niet gedragen wordt.

Uit de lades onder m'n bed kwam beddegoed van bedden die ik allang niet meer heb.
Voor m'n logeerbed heb ik een set gehouden.
Meer is niet nodig voor de zeldzame logé.
Maar de rest mag weg.
Er zitten lakens bij van een twijfelaar, die ik al 15 jaar niet meer heb en waarvan het elastiek allang verdroogd en uit elkaar gevallen is.
En twee blauwe dekens mogen ook weg.


Ook vond ik deze vier zelf ontworpen kussentjes.
Ooit vol liefde geborduurd, bijpassend bij een vloerkleed dat allang ter ziele is.
Ik vind het altijd erg moeilijk om iets wat ik zelf gemaakt heb zomaar weg te doen.
Ben al eens eerder opzoek gegaan naar iemand die er blij van wordt en dat lukte toen niet.
Maar een vriendin komt binnenkort kijken of het wat voor haar is.
Hopelijk krijgen ze bij haar nog een tweede leven.


En de bedlades gaan ook de deur uit.